Op weg naar

• 27/03/2020

Dag lieve leden van Talk Blue Vlaanderen

Wij hadden jullie heel graag massaal verwelkomd op onze lentereceptie vandaag. Maar het coronavirus besliste daar anders over. Wij hopen dat ieder van jullie nog in goede gezondheid is en mag blijven.

Wij willen jullie
elk vanuit onze huizen
veel moed wensen
in deze nooit eerder geziene, bizarre tijden.

We doen dat met een tekst – een samenwerking tussen twee leden, elk vanuit hun eigen huis – foto’s en muziek.

Zorg goed voor jezelf en de mensen rondom je!
Het TBV-team

op weg naar

het was begin 2020
we hadden een lange,
donkere winter achter de rug,
februari was een onrustige maand geweest
met veel stormen en veel regen.
alsof de natuur de mensen iets wilde vertellen,
alsof ze de mensen ergens voor wilde waarschuwen.

en toen werd het maart.
maart 2020.
de straten waren leeg,
de meeste winkels gesloten,
slierten auto’s stonden leeg
langs de kant van de weg,
mensen kwamen bijna niet meer buiten,
landen gingen op slot,
we konden niet geloven wat er gebeurde,
dit was allemaal zo surrealistisch.

over de hele wereld werden mensen ziek
ontzettend veel mensen ziek
en het virus was enorm besmettelijk.

maar de lente wist het niet.
de bloemen begonnen te bloeien
de zon scheen.
de zwaluwen kwamen terug
de lucht werd ’s avonds roze en blauw.
en ’s morgens kwam het licht vroeg door de ramen.

het was maart 2020.
maar er speelden geen kinderen op straat
pubers verveelden zich,
ouders wisten niet wat te doen.
wij kwamen alleen even buiten
om vlug boodschappen te doen
of om de hond uit te laten.

bijna alles was gesloten:
kantoren, hotels, restaurants en bars.
mensen moesten op hun computers vanuit huis studeren of werken.
ondernemers kwamen in de problemen.

maar de lente schonk ons haar mooiste bloemen
en haar heerlijkste geuren.

het was maart 2020.
elkaar omhelzen, kussen of een hand geven
was ineens een bedreiging.
iedereen moest flink afstand van elkaar bewaren,
in de supermarkt waren allerlei schappen leeg
allerlei leuke dingen gingen niet meer door.

de dagen zagen er allemaal hetzelfde uit
en duurden ineens veel langer.
we leken verdwaald in een nachtmerrie
of verslagen als in een nare film
en hoopten dagelijks op dé held.

maar de lente wist niets van het lot van de mensen.
de magnolia stond in de knop.
de vogeltjes begonnen aan hun nesten.

en toen werden mensen weer zichzelf.
het plezier van samen koken en eten werd herontdekt.
iedereen gaf elkaar tips over leuke dingen
die je met je kinderen kon doen.
er was weer tijd om te schrijven en te lezen,
mensen lieten hun fantasie de vrije loop.
er waren er die een nieuwe taal leerden
anderen ontdekten de troost van hemelse muziek
of een goed boek.
we ontdekten dat we niet écht leefden
en vonden de weg naar onszelf terug.
buren boden aan om voor kwetsbare mensen
boodschappen te doen of te koken.
muzikanten gingen op afstand maar toch samen
vrolijke muziek maken en zingen.
mensen herstelden van hun stressvolle leven.
mensen die elkaar niet kenden
begonnen spontaan een praatje met elkaar.
er waren er die vliegers van papier maakten
met hun telefoonnummer erop
zodat eenzame mensen ze konden bellen.
de overheid hielp bedrijven en zelfstandigen
zodat ze niet failliet zouden gaan
of mensen zouden moeten ontslaan.
gepensioneerd zorgpersoneel bood aan om te helpen.
uit alle hoeken kwamen vrijwilligers,
iedereen wilde iets doen.

om 20 uur ‘s avonds gingen mensen uit allerlei landen
in de handen klappen
voor alle artsen, verpleegkundigen en zorgpersoneel
die keihard aan het werk waren.

begin maart leek het alsof dit het jaar zou worden
waarin de wereld finaal op een fiasco leek af te stevenen.

maar de lente kwam en wees de mensen de weg.
we ontdekten het belang
van gezondheid en verbinding,
van samenhorigheid,
van sociale contacten,
deed dit iets met het collectieve bewustzijn?

de bloemen bleven bloeien,
en de bomen liepen uit
en het werd steeds warmer.

was er misschien toch een nieuwe toekomst in de maak?
een nieuwe betere wereld?

Torentjes van hoop
voor alle darmkankerpatiënten
en een dikke knuffel voor alle zorgverleners …
(Ann Sarlet op haar FB-pagina)

Reacties

Mooie hartverwarmende tekst, een opkikker voor ons allen in deze moeilijke periode. Vooral de moed erin houden.
ivk

Dank voor deze bemoedigende woorden. Zond ik al door naar vrienden en familie: een mooie zinvolle tekst!
L

Dank voor de lieve en mooie teksten! Hartverwarmend .
De moed erin houden, alles komt goed …we geloven en vertrouwen erin!
We dragen zorg voor elkaar maar ook en heel speciaal voor iedereen.
Lieve groeten
J&C

Het is ontroerend om te lezen en te horen hoe mensen hun innigste emoties kunnen en willen uitdrukken in simpele woorden en met een doordringendheid die door merg en ledematen snijdt! Proficiat voor jullie bedenkingen en medevoelen.
Wij doen verder ons best om volgens de regels te leven (?!?!) want we zijn ‘de risicogroep’. En toch zouden we willen meehelpen maar kunnen en mogen niet.
Hou jullie allemaal goed en maak er het beste van.
T&GS

Dank je wel voor de mooie tekst en de fantastische muziek van Jef Neve! Deze muziek doet me eventjes stilstaan en nadenken over al hetgeen er heden gebeurt, het maakt je rustig stil, prachtig!!!!
MCV

Prachtig!!!
AMB